Reżyseria i zdjęcia: Marcin Koszałka
Scenariusz: Marcin Koszałka, Łukasz M. Maciejewski, na podstawie oryginalnego scenariusza pt. „Lolo” autorstwa Marty Szreder
Obsada: Filip Pławiak, Adam Woronowicz, Julia Kijowska, Małgorzata Foremniak, Marek Kalita, Wojciech Zieliński, Przemysław Bluszcz, Piotr Głowacki
Produkcja: MD4 sp. z.o.o. 2015
Seryjni mordercy rodzą się w ciszy. Nie usłyszysz i nie zobaczysz ich, dopóki nie staniesz się kolejną ofiarą.
Każdy seryjny morderca ma swój pierwszy raz.
Wstrząsająca historia PRL-owskiego seryjnego mordercy polującego na ofiary w latach 60. XX wieku. Scenariusz zainspirowały dwie postaci z miejskich legend. Lucjan Staniak („Czerwony Pająk”) to nigdy nieistniejący seryjny morderca, który trafił do światowej literatury kryminalistycznej jako postać autentyczna. Karol Kot („Wampir z Krakowa”), jeden z najmłodszych znanych na świecie seryjnych morderców, pod koniec lat 60. stał się prawdziwą gwiazdą mediów. Obie postaci zainspirowały twórców do stworzenia oryginalnej, trzymającej w napięciu fikcyjnej opowieści o naturze zbrodni.
Światowa premiera „Czerwonego Pająka” miała miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Karlove Vary 2015. Zakwalifikowany do konkursu głównego film został tam świetnie przyjęty przez zagraniczne media i festiwalową publiczność. „Czerwony Pająk” znalazł się także w programach prestiżowych festiwali MFF Hajfa 2015, MFF Chicago 2015, Camerimage 2015, MFF Arras 2015, gdzie został uhonorowany Nagrodą Francuskiego Stowarzyszenia Krytyków oraz MFF Kair 2015, gdzie otrzymał Grand Prix Tygodnia Krytyki.
Marcin Koszałka
„Czerwony Pająk” to autorski film Marcina Koszałki, jednego z najciekawszych i najbardziej oryginalnych polskich dokumentalistów. Jest nie tylko reżyserem, ale także scenarzystą i operatorem, co czyni go wszechstronnym twórcą. Pracował jako operator z takimi reżyserami jak Magdalena Piekorz („Pręgi”, „Zbliżenia”) czy Borys Lankosz („Rewers”). Dzięki połączeniu doświadczeń wynikających z pracy autora zdjęć i dokumentalisty Marcin Koszałka posiada unikalną zdolność konstruowania narracji filmu obrazem.
Jako dokumentalista Koszałka rozwinął instynkt pozwalający na bezbłędne wykrywanie fałszywych, udawanych emocji. Pomogło mu to w osiągnięciu wysokiego poziomu realizmu i wiarygodności psychologicznej w fabularnym debiucie jakim jest „Czerwony Pająk”. Jako operator Koszałka wypracował unikalny i wyróżniający się styl, dzięki któremu w „Czerwonym Pająku” idealnie współgrają obraz i fabuła, tworząc zawiesistą, przejmującą atmosferę grozy realnej, czającej się za rogiem.
Koszałka od dawna jest zafascynowany szeroko pojętą śmiercią, strachem przed umieraniem oraz wpływem tego lęku na ludzkie decyzje. Koszałka w swoich dokumentach obserwuje i analizuje niekończącą się walkę między dobrem a złem, toczącą się w ludzkim umyśle. Interesuje go wewnętrzna rywalizacja między ambicją a moralnością, która – choć nie lubimy się do tego przyznawać – towarzyszy każdemu z nas. Starszy, umierający aktor, skazany przestępca, alpinista który już nigdy nie pójdzie w góry, czy wreszcie własna matka – Koszałka zawsze stawia swoich bohaterów w ostrym świetle, obnażając każdy szczegół bez domysłów, moralnej perspektywy czy ukrytej idei. To skrupulatny obserwator zgłębiającym każdy aspekt ludzkiej natury, refleksję zostawia widzowi, sam nie komentuje z ekranu, a jedynie umożliwia widzowi obserwacje, pozwala zajrzeć w zakamarki ludzkiej duszy. Podobne podejście autora do jego bohaterów, choć tym razem to fikcyjne postaci w filmie fabularnym możemy obserwować także w „Czerwonym Pająku”.
„Fascynacja śmiercią jest wynikiem mojej neurotyczności, którą wyniosłem z domu, gdzie konflikty były na porządku dziennym, a ja byłem pod dużą presją. Nie mam czasu, żeby to leczyć, ponieważ jestem cały czas zbyt zajęty. Poza tym boję się, że gdybym zaczął, nie miałbym tylu pomysłów.” – mówi Koszałka
